آموزش يادگيري انجام پروژه

شما در حال خواندن آخرين شماره آموزش ، يك خبرنامه هفتگي از يك تيم از روزنامه نگاران كرونيكل هستيد. براي دريافت پنج شنبه در صندوق ورودي خود اينجا ثبت نام كنيد.

اين هفته:

    من به شما نشان مي دهم كه چگونه يك كالج يادگيري مبتني بر پروژه را براي دانشجويان سال اول تطبيق داده است.
    من نتايج مقاله اي را به اشتراك مي گذارم كه مي پرسد آيا ما ايده هاي غلطي در مورد نحوه آموزش مهارت هاي تفكر انتقادي داريم؟
    برخي از خواندن هاي خوب را كه ممكن است از دست داده باشيد ، پشت سر مي گذارم.

معرفي آموزش مبتني بر پروژه براي دانشجويان سال اول

يادگيري مبتني بر پروژه جذابيت زيادي دارد. دست به دست است. اين كار بر روي چالش هاي واقعي تمركز دارد. و دانش آموزان را درگير يادگيري خودگردان و بي پايان مي كند.

اما چگونه مي توان يك دوره مناسب براي دانشجويان سال اول طراحي كرد؟ آنها دانش انضباطي يا شايد مهارتهاي سازماني لازم را ندارند تا يادگيري مبتني بر پروژه به خوبي كار كند.

اين چالشي بود كه موسسه پلي تكنيك وورستر هنگامي كه يك دهه پيش براي ايجاد سمينار مشكلات بزرگ براي دانشجويان سال اول ، كه مبتني بر يادگيري مبتني بر پروژه بود ، ايجاد شد ، با آن روبرو شد. من در مورد اين سمينارها در سخنراني جف فايفر ، دانشيار تدريس فلسفه و مطالعات بين المللي و جهاني و درن روسباخ ، استاديار تدريس مطالعات زيست محيطي ، در انستيتوي تابستاني سالانه WPI شنيدم.

من اوايل ماه جاري آنها را پيگيري كردم تا در مورد برخي از استراتژيهايي كه آنها و ساير اساتيد WPI در طول سالها طراحي كرده اند صحبت كنم. در اينجا قطعات اصلي آورده شده است:

تدريس بين رشته اي: كليه سمينارها توسط يك عضو هيئت علمي STEM و غير STEM به صورت گروهي تدريس مي شوند. اين از چند جهت مهم است. براي اولين بار ، اين سمينارها بر روي چالش هايي مانند سلامت جهاني ، انقراض حيوانات و توليد انرژي متمركز شده اند كه داراي يك بعد اجتماعي و علمي هستند. (مي توانيد نمونه اي از برنامه هاي درسي را در اينجا بيابيد.) Pfeifer ، فيلسوف و Rosbach ، دانشمند ، در اين ترم يك دوره تغيير آب و هوا را به نام "زيست كره ، جو و ترس انسان" تدريس مي كنند.

از آنجا كه هيچ يك از اعضاي هيئت علمي در موضوعي كه تدريس مي كنند كاملاً متخصص نيستند ، آنها در كنار دانشجويان خود مي آموزند. Pfeifer و Rosbach مي گويند كه حذف اساتيد از نقش "متخصص" ، به دانشجويان كمك مي كند تا يادگيري خود را عهده دار شوند - اين يك گام اساسي در رشد فكري آنها است. "آنها عادت ندارند كه استادي از آنها بپرسد ،" نظر شما چيست؟ چه چيزي پيدا مي كنيد؟ چه آموختي؟ ”” مي گويد Rosbach. "چالش نشان دادن چگونگي انجام اين كار است."

داربست: دانشجويان در نيمه اول دوره دو پروژه كوتاه را كه به مدت يك هفته تا 10 روز طول مي كشد ، به پايان مي رسانند. (WPI روي سيستم يك چهارم است ، بنابراين ، از نظر فني ، اين دوره دو دوره هفت هفتگي را پوشش مي دهد.) در اين پروژه ها ، آنها به صورت تيمي و جداگانه كار مي كنند ، تحقيق مي كنند و ارائه مي دهند كوتاه آنچه آموخته اند. اولين پروژه بيشتر نظري است و داراي مجموعه اي كاملاً ساختار يافته از سوالات است كه دانشجويان بايد در سخنراني هاي خود پاسخ دهند. اساتيد مي گويند قرار دادن اين نوع محافظ ها بر روي وظيفه اين اطمينان را مي دهد كه دانشجويان از درس خارج نمي شوند. تكليف دوم بازتر و براساس مسائل دنياي واقعي است.

در دوره اي كه Pfeifer و Rosbach به طور مشترك تدريس مي كنند ، دانش آموزان در مورد مسائل مختلف تغيير آب و هوا براي اولين پروژه خود تحقيق مي كنند. براي پروژه دوم ، در مورد شرايط فاجعه تغيير آب و هوا ، تيم هاي خاصي به تحقيق اختصاص داده شده و سپس در مورد دارايي ها و آسيب پذيري هاي آن در صورت آسيب ديدن ، ارائه مي دهند.